In memoriam Leo Achterbergh

Op woensdag 18 april hebben we afscheid genomen van Leo Achterbergh, mede-oprichter van Ars Longa en nestor van de vereniging.
Kort voor zijn overlijden heeft Leo nog een afscheidstekening gemaakt, die we hier weergeven.
Daaronder de “in memoriam” tekst van Ad van Etten, die afgelopen week in Forum was te lezen, en het overlijdensbericht van Ars Longa.

Herinneringen aan Leo

Toen ik in 1992 in Son en Breugel startte als gemeentesecretaris, werd ik ook meteen voorzitter van de gemeentelijke tentoonstellingscommissie.
Annelies Schoth en Leo Achterbergh waren de twee leden, tevens kunstkenners, van de commissie.
Ik had al snel door dat ik meteen het neusje van de zalm van kunstminnend Son en Breugel aan de tafel had. Annelies, docente aan de kunstacademie in Tilburg en Leo, toen al de onomstreden eminence grise van ons “schilderachtig” dorp.
Het klikte vanaf het begin tussen ons. Ik, jonge hond, en Leo doordacht, ervaren, empathisch en respectvol. Wat kregen we toch mooie exposities voor elkaar. Er waren veel aanmeldingen en in voorkomend geval gingen Leo en Annelies even kijken bij gegadigden om te zien wat voor vlees er in de kunstkuip zat.
Dat betekende soms, dat iemand teleurgesteld moest worden. Er werden stevige kwaliteitsnormen gehanteerd en dus mocht Leo (ervaren rot als oud bedrijfspsycholoog bij DAF) dan melden, dat “het wellicht verstandiger was als men eerst nog de kunde en ervaring wat verder uitbouwde”, alvorens de bezoekers van het gemeentehuis te confronteren met de droeve resultaten van hun noeste huisvlijt. U begrijpt het al, fraaie onderkoelde humor was Leo niet vreemd.
Voor de millenniumwende in 2000 bedachten we als commissie het “kunstrondje Son”. Leo was helemaal in zijn knollentuin. Het brede netwerk van leerlingen en joffers werd gemobiliseerd en er werd driftig geschilderd in de gemeentewerf en op oude verkiezingsborden.
Het resultaat mocht er zijn en toen de trotse deelnemers in de kroeg het rondje evalueerden, was men het er meteen over eens, dat dat een vervolg diende te krijgen.
Dat kwam er en de geboorte van kunstvereniging Ars Longa was een feit. De boreling is nu volwassen, niet meer weg te denken uit ons dorp en telt inmiddels meer dan 150 enthousiaste leden. Die mogen Leo ook wel een beetje dankbaar zijn…..
Leo was van meet af aan bestuurslid van Ars Longa. Hij was een gewaardeerde meedenker en gaf altijd acte de présence, zeker als er gezamenlijk de kwast gehanteerd moest worden.
Bijna terloops bracht hij dan zijn kennis, techniek en ervaring als kunstschilder over op anderen, die nog lang niet zo ver waren.
Geduldig, begripvol en beminnelijk was hij dan. Dat werd breed gewaardeerd. Net zoals dat het geval was bij die tientallen leerlingen die hij in ons dorp les gaf in tekenen en schilderen.
Leo leek onsterfelijk. Hij hoorde er gewoon bij en was er ook altijd. 96 jaar jong. De Jaren leken geen vat op hem te krijgen. De eerste knak kwam met het overlijden van zijn geliefde Jet, die hij vol liefde en geduld tot haar einde verzorgde.
Maar hij herstelde zich groots. Zoals hij dat ook decennia eerder na het Jappenkamp had gedaan.
Zijn einde kwam dan toch sneller dan gedacht. Afgelopen donderdag mocht ik hem vlak voor zijn laatste uren nog een hand op zijn schouder leggen. Ik heb hem toen bedankt. Van harte en oprecht. Want dank verdient hij voor zijn onbaatzuchtige vriendschap, en de
liefde voor ons dorp, de kunst en de prachtige, onuitwisbare herinneringen bij vele dorpsgenoten.
Dag Leo, wat zullen we je missen….!
Ad van Etten