140614 OW Miriam Zwaga

Cursisten atelier Miriam Zwaga

Alweer de derde expositie in de Oude Werf, ditmaal een groepsexpositie van maar liefst 10 kunstenaars, allen cursisten bij Miriam Zwaga.

Marije Vlemmings – Mieke van Schijndel – Vera Holland – Leny Schrage – Yvonne Spanjers – Hanneke Jansen op de Haar – Anke Lanting – Marie-José Wagenaar – Marianne Smith -Resy van Ommen
exposeren van 14 t/m 29 juni.

De opening is op zaterdag 14 juni om 15.00 uur.
Daarna wekelijks te bezoeken op zaterdag en zondag van 14.00-17.00u.

140525 Kunstreis verslag

As Sweet as it gets: Kunstreis Brussel Bozar

Een verslag door Ton Claessens

Wij gaan vandaag Borremans bewonderen in Bozar.
36 belangstellenden stappen om 9 uur in de bus naar Brussel.

Deze Europese hoofdstad is al weken politiek een hot item. De Belgen zijn vandaag opkomstplichtig. Ze kiezen Europees, landelijk en lokaal. De stemming in de bus is even zonnig als buiten; flesje water bij de prijs inbegrepen en de bekende snoepdoos gaat rond. Het ultieme schoolreisjesgevoel!
Volgens planning tegen elven bij het museum. Nog even tijd voor koffie. De gidsen begroeten ons om half twaalf.
De andere groep gaat met koptelefoon op pad. Prya, onze gids, kiest voor rechtstreeks oor contact. Maar ook het oog contact van ons met haar mag er wezen! Ze had model kunnen staan voor Borremans. Maar dan wel met het haar in een knotje, een plooirokje in plaats van een broekje en de ogen afgewend.
In mooi Vlaams vertelt zij boeiend over de geëxposeerde schilderijen, tekeningen en films van Borremans. Met haar bekende enthousiasme had Annelies ons al eerder in de Sonnerie geprikkeld, aansluitend aan de jaarvergadering. Dat was een perfecte basis voor vandaag.
Borremans tekende als kind erg veel. Daarna fotografeerde hij. Hij begon pas op zijn 32ste met schilderen. Zijn eerste schilderijen zijn bewerkte kindertekeningen. Daarna inspireerde zijn foto’s hem om nieuwe werken te maken. Pas later kwamen de thema’s voor zijn schilderijen spontaan bij hem op.
Borremans schildert nooit op wit papier. Hij werkt altijd aan een tafel of op de grond. Een schildersezel verfoeit hij.
In zijn megagrote atelier/annex woonhuis in Gent creëerde hij altijd een perfecte sfeer om te schilderen. Na een schildersblock een paar jaar geleden vindt hij op dit moment inspiratie in een kapel. Daar maakt hij enorme, grote doeken met als titel o.a. ‘de engel’ en ‘de duivel’.
Borremans schildert vaak zijn modellen ‘van achter’, dat vindt hij sensueler. De meeste personen wenden het hoofd af: hij wil geen emoties laten zien. ‘wat ik schilder is een object, geen subject’. Zijn ‘objecten’ kijken je nooit aan. De blik is consequent naar beneden gericht. Wel zie je opvallend glanzende gezichten.
Handen en oren zijn echte blikvangers in zijn werk: vorm en grootte wijken altijd af. Hij werkt veel met schaduwen, die, als je goed kijkt nooit kloppen.
Ook heeft hij een fascinatie voor hoofddeksels en textiel. Hij neemt oude meesters uit de Spaanse gouden eeuw (Velasquez, Zurbarán) mee in zijn eigen werk. Zijn gebruikte kleuren grijs, olijfgroen, verraden dat niet altijd.
Borremans schilderijen hebben een verstilde sfeer, maar stralen ook sarcasme uit.
Zo schildert hij in 2010 in opdracht van koningin Paola een serie portretten. Hij kiest voor lakeien. Bij de ene zit het jasje achterste voren, de ander heeft een bloedende vinger. Zijn visie op het Belgische koningshuis?
Zijn tekeningen zijn bijzonder mooi en een aantal zeer verfijnd.
Tot slot zien we enkele films van hem. Langzaam bewegende tableaus, sfeervolle opnames van vrijwel statische objecten. Bv drie duttende negers in wit kostuum in een schemerende kamer. Je kijkt naar de film of je naar een schilderij kijkt.
We hebben anderhalf uur gekeken naar Borremans en ……naar Prya.

Zij draagt haar haar nog steeds los. Maar goed ook misschien. Het past bij haar. Zij zit niet vast, zoals de modellen van Borremans. Ze kijkt ons enthousiast aan als we haar bedanken.
Prya gaat stemmen in Antwerpen. Wij gaan lunchen buiten of binnen en sfeer proeven in Brussel. Sommigen kiezen daarna voor Zurbarán omdat het vandaag nog kan. Anderen kiezen voor een goed gesprek op een terras en een lekkere pint of een Brusselse wafel. Wij zijn met Ad naar de Grote Zavel gelopen om wat te snuffelen op de antiekmarkt daar. Een Chardonnay op een keurig terras voor een prijs op stand. Daarna door naar de wijk Marollen, waar ieder dag puces en brocantes worden aangeboden.
Ad’s boodschappenlijstje: ‘een lantaarnpaal die in de bus kan’ en een ‘Breug(h)el’.
De Marollen een buurt die leeft op zondag. Volle straten en terrassen met gezellige muziek bij ‘tante brocante’. Daarna terug via de Grand Place. De historische panden zijn een decor voor een groot jazzpodium.
Om half vijf naar le Mort Subit, waar het terras niet groot genoeg is om ons allemaal te herbergen. Verdeeld over drie terrassen zitten we op zwaaiafstand. De voorzitter houdt zo toch het overzicht.
Op tijd weer de bus in; de koppen snel geteld. Zodra we op de snelweg zijn en de bruisende stad Brussel verlaten, gaat eindelijk de koelbox open en kraken de Croky chips.
Een bijzondere dag Borremans in Bozar in Brussel met Ars Longa. Een dag met een onverwacht verrassend staartje: tijdens ‘een patatje bij de Zwaan’ wordt gewoon even de laatste parachute verkocht.

;