180707 OdG Theo Smit

Theo Smit Op de Gang

Vertrekpunt van deze expositie is een kalender van Korsch Verlag met als thema het impressionisme. Elke print van het werk van de diverse schilders is inspiratiebron geweest voor een gedicht. Deze gedichten staan in de schaduw van deze schilderijen. Zij zoeken soms de diepte, soms zijn zij meer vertederend commentaar en soms zoeken zij de kosmische dimensie.
De onderwerpen die van de doeken afstralen, de natuur, de mens, het familieleven zijn nu nog steeds de grote inspiratiebronnen voor schilders en dichters. Deze experimentele expositie is een poging beeld en tekst tot elkaar te brengen.

“De expositie is tot van 7 juli tot 3 oktober dagelijks te bezoeken tijdens openingstijden van La Sonnerie

180701 KP

Kunstpleinen – 1 juli 2018

ARS LONGA organiseert op zondag 1 juli 2018 de (14e) jaarlijkse openlucht expositie KUNSTPLEINEN op het Kerkplein van Son en Breugel.
De commissie kunstpleinen heeft weer voor een aantrekkelijk programma gezorgd:

  • Van 11.00 – 17:00 uur kunt u op het Kerkplein de expositie bezoeken “voor alle ruimtelijke kunstvormen: steen, hout en brons of keramiek”
  • Van 12.00 tot 16.00 dragen dichters uit Son en omgeving voor uit eigen werk op het Dommelbalkon en
  • Vanaf 16:00 is er een carillonconcert te beluisteren.

De toegang is gratis.

Hieronder vindt u de deelnemende exposanten en het programma van de poeziemiddag

A image

Deelnemers Kunstpleinen 2018

Geertje Peggeman
Mieke van Geffen
Diny Snijders
Thea Blok
Ans van Bakel
Willem Berkers
Flor du Puy
René Scholder
Marcel Teernstra
Miny Mennen
Riek Woudwijk
Marijke Smulders
Cees van de Wijdeven
Joop Verhulst
Elise Dauwerse.
Arne Mulders.
Myra Huizinga.

Programma Poëziemiddag zondag 1 juli 2018 in Son (12.00-16.00 uur).

Plaats: Dommelbalkon (achter Kerktoren van Son);

11.45 uur Opening door Ad van Etten en Stan Mooij
Joris Witvliet: gitaar en zang tijdens de wisseling van de dichters

12-13 uur Dichters Woordatelier Son
– 12.00-12.09: Arend Okken
– 12.16-12.25: Ed van der Woude
– 12.32-12.41: Jean Peters
– 12.48-12.57: Ad Louwers

13-14 uur Dichters Nuenen
– 13.00-13.09: Helma Michielsen
– 13.16-13.25: Klaas de Graaff
– 13.32-13.41: Luuk den Hartog
– 13.48-13.57: Catharina Boer

14-15 uur Dichters DichtBij Son
– 14.00-14.09: Hans van Lith (voor Willemien van Lith)
– 14.16-14.25: Willem Berkers
– 14.32-14.41: Catherine Witvliet
– 14.48-14.57: Theo Smit

15-16 uur Dichters Regio
– 15.00-15.09: Ruben Kemperman
– 15.16-15.25: Angela Polderman
– 15.32-15.41: Stan Mooij
– 15.42-15.57: Theo Smit met sprookje als overgang naar
                    het carillonconcert
– 15.58 -16.00: Slotwoord Stan Mooij

180603 KR Hombroich

Kunstreis Ars Longa naar Hombroich op 3 juni 2018

Ton Claessens heeft opnieuw de pen opgepakt om verskag te doen van de kunstreis.
Hieronder kunt u haar treffende sfeertekening lezen.

Museum Insel Hombroich

Annelies heeft ons na de ledenvergadering in de Sonnerie al laten proeven van dit museum in de open lucht bij Neuss. Het motto van dit museum is ‘kunst parallel aan de natuur’. Het is een parkachtig landschap met beelden en verspreide tentoonstellingsgebouwen, waar moderne en hedendaagse kunst te zien is.
Het museum is opgericht door de makelaar en kunstverzamelaar Karl-Heinrich Müller uit Düsseldorf. Hij kocht het perceel in 1982. Daar stond toen enkel een villa in een verwaarloosd park aan het riviertje de Erft.
‘Kunst in relatie tot de natuur’heeft Müller naadloos(?) overgenomen van Paul Cézanne. Beeldhouwer Erwin Heerich ontwierp een aantal tentoonstellingspaviljoens zoals de Turm, de Orangerie en de Hohe Galerie.
Bernard Kotte ontwerpt de Engelse tuinen, natte biotopen en terrassen.. later komen er nieuwe gebouwen bij: het Labyrint, het Tadeus en het Graubner paviljoen en niet te vergeten de Slak ( die Schnecke).
In de diverse gebouwen prachtige kunstwerken,veel beroemde namen,, beelden van de Khmer en antieke kunst uit China. Het bijzondere is, dat werken uit verschillende stijlperiodes en culturen ‘vriendschappelijk’ naast elkaar hangen, liggen of staan. De boodschap dia Annelies ons meegeeft die avond is ‘ ga gewoon genieten van wat je ziet’ en ‘jaartallen of titels zijn niet van belang’. De foto’s van Annelies en Geert ontlokten regelmatig oh-wat-mooi-of–oh-ja-kreetjes. Ars Longa is hier jaren geleden al geweest en Ars Longa leden zijn trouw, dat blijkt wel weer.

Bijna 40 mensen stappen om half 10 in de bus op weg naar ‘Neus’, zoals de chauffeur onze bestemming uitspreekt. Klinkt best nieuwsgierig trouwens.
Weer een bekend aangenaam gezelschap in de bus, een groen en zonovergoten landschap buiten de bus en keurig volgens planning bij het museum. Alle neuzen dezelfde kant op naar de ingang. Het grote genietekon beginnen. We hadden vier uur de tijd.
Het park ligt laag. 43 treden af en meteen een prachtig uit zicht over het water.
Even later de eerste gilletjes, ‘ja ik zie hem’, ‘ik niet, waar?’ Een verrekijker, een foto, jammer, te laat. De bevers lieten zich even zien op zondagmorgen, maar wel op afstand. Wat een prachtige natuur. Bloeiende lupines, fraaie grassen, kriebelende pluimen en wuivend riet aan het water.
En dan sta je ineens voor de Turm. Bakstenen buiten, van binnen hoog en wit. Niets te zien. Enkel mensen die door de vier openingen in en uit lopen.
Mooi door eenvoud. Annelies noemde dit een ruimte die zelf wat is.
Ook de andere gebouwen zijn stuk voor stuk een beleving op zich. Wat kunnen mensen mooi zijn in een gebouw. De kleurrijke kleding zo mooi contrasterend met de metershoge witte muren en het mooie licht erboven.
Hoe verleidelijk is het om toch even een foto te maken van die man met die lichtgroene broek starend naar het intens groene doek van die schilder van wie ik( lekker) de naam niet hoef te weten. Niemand die met de vinger wijst, geen suppoosten en stiekum toch een foto is toch ook geen zonde?
Fraaie steencomposities buiten, mooie beelden in Corten staal, de stoelen bij de bomen. De zon die steeds uitbundiger gaat schijnen, de vogels zingen hun Duitse lied en dan zie je de Slak. Lunchtijd.

Groepjes Ars Longa mensen aan tafeltjes onder bomen die hen als parasol beschermen tegen zon, wind en wellicht ook regen. Smullend van de aardappel in schil met zure room of het roggebrood met reuzel. Wat kan appelstroop, gelepeld uit een grote schaal heerlijk zijn. Toen ik een kunstminnende vriendin vertelde dat we hier geweest waren, vroeg ze of het eten nog steeds zo ‘communistisch’ is.
‘Die Schnecke ‘serveert dus geen snacks! En de slak, die momenteel hoge ogen gooit bij de topkoks, is toch te exclusief om bij de appelmoes te serveren!
We hebben nog een paar gebouwen op het programma staan. Gebouwen waar veel kunst hangt en staat. Bekende namen. Ik noem ze nog steeds niet.
Ik houd me aan de afspraak met mezelf. Maar de meeste gaan toch zoeken wat van wie is en wie niet. Het wordt nog eens luid en duidelijk herhaald.
Ja natuurlijk is het een…..dat zie je toch. Ook heerlijk om samen te lopen met mensen die ook kunst maken en je uitleg geven over materiaal en techniek.
En vergeet de bomen niet. In eens hoor je een echte bomenkenner roepen: ‘oh kijk een liriodendron. Het blijkt de enige echte tulpenboom te zijn, meters hoog in vol ornaat bloeiend met kleurrijke bloemen die in dichte stand de vorm van een tulp hebben. En speurend naar bevers zie je weer de casarca eend met zijn typische beige bruine kleur.

Zeer vermeldenswaard nog het Graubnerpaviljoen.
De geweldige akoestiek nodigde een aantal ArsLonga leden uit om een video met geluid te maken. Wij horen daar vast meer van. Wij hebben vader Jacob gezongen, maar het publiek was niet echt onder de indruk.