171104 KC gedicht

Gedichten tijdens kunstcafe

Leden van dichtersgroep Dichtbij dragen maandelijks een gedicht voor tijdens het Kunstcafe – wanneer er geen opening van een expositie is.
Het onderstaande gedicht werd voorgedragen door Catherine Witvliet tijdens het afgelopen kunstcafe op 4 November 2017.

  Tot het vallen van het blad
Het keurslijf achterlatend op
het stille strand nu onbegrensd
met aarzelend de teen, de kuit
trekkend aan de voet de stroom
haar wankelende stap dan
 
armen hoog, haar vogelkreet
de rug als een dolfijnenboog
de branding in, haar element
klein lijf, torpedokracht haar
waterwederdoop altijd op 1 april
 
‘s morgensvroeg zonder zonnen, zitten
of flaneren tot het vallen van het blad
wanneer de rijp het helmgras witte
nooit op zondag of soms ongezien,
ver van de zwarte hoeden.
 
En heel vaak moest ik mee
moest ik dragen zonder klagen
en in mijn huiver zwom de vreugde
zo werd ik als haar kind ook
een dochter van de zee.
 
Catherine Witvliet – de Mooij