Gedichten tijdens kunstcafe
Leden van dichtersgroep Dichtbij dragen maandelijks een gedicht voor tijdens het Kunstcafe – wanneer er geen opening van een expositie is.
Het onderstaande gedicht werd voorgedragen door Catherine Witvliet tijdens het afgelopen kunstcafe op 4 November 2017.
Tot het vallen van het blad Het keurslijf achterlatend op het stille strand nu onbegrensd met aarzelend de teen, de kuit trekkend aan de voet de stroom haar wankelende stap dan armen hoog, haar vogelkreet de rug als een dolfijnenboog de branding in, haar element klein lijf, torpedokracht haar waterwederdoop altijd op 1 april ‘s morgensvroeg zonder zonnen, zitten of flaneren tot het vallen van het blad wanneer de rijp het helmgras witte nooit op zondag of soms ongezien, ver van de zwarte hoeden. En heel vaak moest ik mee moest ik dragen zonder klagen en in mijn huiver zwom de vreugde zo werd ik als haar kind ook een dochter van de zee. Catherine Witvliet – de Mooij |